Su Topladı

Bugün yolda gelirken düşündüm, – ben haala düşünebiliyorum – küçük parmağımda çocukluktan kalma bir yara izi var. Yanan plastik damladığında, orda ilerde iz kalır mı, baktıkça bu acıyı hatırlar mıyım diye hiç düşünmemiştim, çünkü gerçekten çok acımıştı. O an hiç bir şey düşünemiyosun gerçekten. Neyse, minibüste gelirken çok zamanım oldu düşünmek için, çok trafik vardı. Elime bakıyodum, yara izini gördüm. Sonra tüm parmağıma baktım. Yara orda duruyo! Hiç bi yere gitmemiş, saniye saniye hatırladım o günü, yaşadım o anı tekrar. Acısını çekmedim bitek. İnsanların acı hafızası yoktur. Olsaydı kadınlar 2nci çocuklarını doğurmazlardı. Şunu dicem, bi acı çekiyosun ve izi kalıyo baktıkça hatırlıyosun falan.. Hem acı çekiyosun yani hem izi kalıyo! O zaman neden acısını da çekiyoruz?

İzi kalsın , acısını çekmem bundan sonra…