İnsan doğar, aşık olur ve ölür.

Maçka İlkokuluna giderken okul çıkışlarında yanımızdaki İTÜ hazırlık binası dikkatimi çekerdi, eski ve tarihi bir yapı olması sebebiyle. O zamanlar küçüktüm tabi üniversite nedir bilmiyodum. Babam bir gün bana “bak evlat, sen de bu abiler gibi bu okula gidiceksin inşallah” demişti. O gün gördüğüm o çocuğun yüzünü hiç unutmuyorum! Gözleri yüzündeki binlerce sivilceden dolayı görünmüyodu bile… Ben de mi böyle olacaktım!? 😕 Eve gitmeden oracıkta hemen hesaplamaya başlamıştım. “1. sınıf bitecek, 2. sınıf bitecek, 3,4,5 derken ortaokul. 3 sene de o sürüyor, etti 8 sene. Lise var arkasından; 3 sene de o… Ohooooo daha çok var” dediğimden bu yana tam tamına 25 sene geçti! İTÜ’yü kazandıktan sonra o hazırlık binasına girdiğim her gün ama her gün bu aklıma gelmiştir. Hayat cidden dedikleri kadar çabuk geçiyo, ve bunun farkına varmak baya meziyet isteyen bir iş. Ya benimki gibi bir referans noktanız olacak, ya da size bunu hergün hatırlatan biri. 25 sene sonra ne olucam diyorum, gözümü açıp kapayınca öğrenicem ne de olsa, panik yapmaya gerek yok.

Aşk konusuna gelince : Arada aşık olup, aşklarımıza değerinden 10.000 kat fazla yüklemelerle üzülüyoruz falan… 😆

Yeri gelmişken resimler Burak’ın doğum gününden :